Zwycięzców się nie sądzi, a Lech w Płocku wygrał, zresztą dopiero drugi raz w historii. Do euforii jednak daleko. Gra przez większość spotkania była taka, że zęby bolały od patrzenia na nią, a po juniorskich zagraniach Raduta, Jevticia, niestety także Tiby, po bojaźliwych podaniach do tyłu, gdy można było gospodarzy skaleczyć, kibiców ogarniała bezsilna złość.

Ani się obejrzymy, a sezon piłkarski wystartuje i szybko się rozkręci. Piłkarze Lecha mocno trenowali, podczas sparingów sprawiali wrażenie zmęczonych. Pewne jest, że w pierwszym meczu zobaczymy dokładnie tych zawodników, co grali w Opalenicy przeciwko Warcie, a potem Hapoelowi Beer Szewa. Drużyna, której obowiązkiem jest zmyć hańbę poprzednich sezonów, musi być dużo silniejsza. Z pewnością będzie, ale nie wiemy kiedy zyska kształt ostateczny.

To może być smutny sezon dla kibiców Lecha. Po latach prób i błędów, po wyrzucaniu trenerów i łykaniu gorzkich porażek, pod względem sportowym klub znalazł się w punkcie wyjścia. Franciszek Smuda zbudował porządną drużynę dopiero w trzecim sezonie pracy w Poznaniu, nikt nie nakładał na niego presji. Ivan Djurdjević też składa ją od początku, a czasu nie ma wcale.

Podczas telewizyjnej transmisji z meczu Polska - Litwa raz po raz padała nazwa Lecha Poznań. Trudno się dziwić, gdy tak wielu czołowych polskich piłkarzy albo wyszkoliło się w Lechu, albo po prostu tu grało. W tej sytuacji kompletnie niezrozumiały jest brak sukcesów poznańskiego klubu. Sportowych sukcesów.